ölümden daha önemli ne var ki? bilemiyorum. daha önde bir öncelik koyamıyorum hayata bakarken. peki bilinçlerimiz bedenimizden alınıp canlı olmayan yani yaşlanmayan, yaşlansa da yerine yenisini rahatlıkla koyabileceğim yani büyük bir felaket olmadığı takdirde ölmeyecek bir bedene konulursa? al sana ölümsüzlük. belki kısmen ama uzun süreli. tabi o zaman bir sürü sorun çıkıyor. prezervatiflerin piyasadan kaldırılıp herkesin kısırlaştırılması falan lazım ve çok zengin kesim dışındaki herkesin katledilmesi vesaire. ama son yine var. evren içine çöküp kaçacak delik kalmadığında yine yok oluyoruz. tüh. gene ölmeyebilemedim. dur dur. ya kıyameti engelleyebilirsem? yok amınakoyim. onu şimdiki bilimkurgu yazarları bile kaleme dökemez daha. yani nasılını bilimsel dille anlatacak bir altyapı yok. gerçi filmlere ışık hızında araçlar girdiğinde onların da nasıl olduğunu açıkladıklarını sanmıyorum. hayal alemi değil mi? yere bağlayan zincir falan yok. ya gerçek ya hayal. bana ne? ben uçuyorum moruk, yakalamayı dene. şimdi güzel şeyler çıkacak. en büyük felaketi engelledim. kıyamet falan yok. şimdi ufak tefek şeyler var. yok 15.6 büyüklüğünde depremmiş yok küresel ısınmaymış falan. hadi dünyaya bir cisim yaklaştı yok çarptı diyelim. yaşanacak bir sürü gezegen var. kahretsin ki onlar da yok oldu. ben yaratırım olm. jupitere gider ağaç falan dikerim sonra kesmek için. bundan sonra her şey yok olup tüm enerji ısıya dönüşürse ölmek isteyebilirim belki. ama dur. çok uçtum. onları benden sonrakiler düşünsün. benim derdim gerçek ölümsüzlük benim bakış açımı nasıl etkiliyor?
bir anda ahkam kesmesi zor. ama taslak biçiminde düşünüşümü yazıp hatalarımı fark edince onları değiştirmem daha kolay duruyor. bi kere istediğim kadar uyurum lan. canım uyumak istemediğinde falan aklımdan geçen şeyleri yaparım. ama dur. zihnimi yaşlanmayan bir bedene koyarsam vücudumu dinlendirmeye ihtiyacım kalmaz. zihin için de bağlandığında 1 saniyeliğine kapanıp 8 saat uyku uyumuş hissi uyandıran makineler yaparız. sanırım hayallerim gerçek oluyor lan. insanların felsefe yapmak dışında başka hiçbir uğraşısı kalmayacak. geri kalan tüm sistematik veri yığınıyla benim yerime ilgilenip insanlığın bugün 100 yılda yaptığını 3 dakikada yapacak türden yapay zekalar üretmiş oluruz kuvvetle muhtemel. gerçi bu yapay kurabiyeler felsefe de yapar ama o özelliklerinin fişini ben çektim. ben yaratmıyo muyum dünyayı. fazla sorgulama. bunlar fazla sorgularsa bizi efendileri olarak kabul falan etmezler mazallah. gerek yok. işlerini yapsınlar, tanrılarını pohpohlasınlar, kafi. lan. dur. noluyo. en başa geri döndük amınısikim. gerçi çok da benzemedi. henüz allmighty değiliz. zaten her şeye gücü yetmeden kendi yerine geçebilecek bir canlı yaratan insanoğlunun 3 kuruşluk aklına tüküreyim ben. hiç mi öğrenmediniz bi şey lan onca yıllık evrimden sonra. yapay zeka insanoğlunun gelişmesini tamamladıktan sonra üretmesi kendisi adına daha faydalı bir teknoloji. hanginiz ölümden korkmuyorsunuz sayın büyük kardeşler? hani diyordu ya şarkıda
'' ödünüzü koparıcak bi fikrim var, hepimiz yok olucaz ve hükümdar, bi onun haberi yok ''
yok yok onların da haberi var. rakafela ölmedi tabi. yaa. ne sandın. neyse. ben de o kadar param olsa kanseri falan siktir edip ölümsüz olmaya çalışırdım sadece. içimde daha ortaya çıkmamış bi orospu çocuğu var. ortaya çıkmasa daha iyi zaten. dünyanın 2. bi hitlere ihtiyacı yok. konu dağıldı, siktir et beni. baya bi geliştikten sonra kendi evrenimin tanrısı olmaktan başka çare kalmıyor. tanrı oldun da noldu? ben sana adam ola... hahahaha. bu yazdıklarım için affedilmek adına sanırım çok çabalamam gerekecek müslüman olunca.
yalnız düşünmesi de ne zormuş. şu an yaşamaya dair en ufak bir motivasyon bulamayan ben yarattığım dünyanın tanrısı oldum ve elimde tanrı olmak ve olmaya devam etmek adına da bir motivasyon yok. çok kısır döngüye girdi aklımdakiler. yani aslında benim yaşamın özüne ihtiyacım var evvelde.bu şeyi neden yapmalıyım sorusuna verebileceğim bir cevap. ilerde bi gün bu sikimsonik senaryo gerçek olur da hayatta kalan insanlar bu sorulara kafa yormazsa senin doğal seçiliminin anasını sikerim öbür dünyada haberin olsun. öylesine tanrı olunur mu lan. siz ölmenin yolunu bulur son verirsiniz hayatınıza bi gün yaşamaya dair bir sebep bulamayınca. yolu benim gibilere bırakın. aslında yine bir sonuca vardım. ölümlü de olsan ölümsüz de fark eden bir şey yok. hâlâ daha eylemleri şöyle veya böyle neden yaptığına dair anlamsal bir açıklamaya ihtiyacı var insanoğlunun. ama ne gariptir ki ölümlü olmak bu soruları çok önemli kılıyor. zaman kısıtlı. stres fazla. sorgulamaya dair doğurganlık yüksek. ölümsüz olsak uzun bir süre kafaya takmayabilirdik. çile yok. stres yok. ağzımın üstünde üzüm taneleri altında elektrik devreleri. somut her şey zaten bensiz de üretiliyor. sefasını sürmekten beni alıkoyacak ne yaşamış olabilirdi ki insan bu sorularla gençliğini heba edecek kadar?
insan evde uzun süre tek kendiyle başbaşa kalınca deliriyor. aman çok da umrumda. ben zaten deliydim. deli adam (h)aklı olduğu için insanoğlu bugünlerde. aklı olmayanlar delirmeye teslim oluyor. kimisi deliliği tanıyıp onunla evcilik oynuyor. allah hepinize nasip etsin.
son not: bu yazı yazılırken hiçbir uyuşturucu madde kullanılmamıştır. ciddiyim. kullananın da satanın da yatacak yeri yok. çok mu ağır oldu lan? yine de siz hatanızdan dönüp uyuşturulmaya alışmayın. (nisa 17)
