Giriş

merhaba

bu blogu gecenin bu saatinde başımdan geçen bir olay vesilesiyle açma kararı aldım. nitekim kafamdakileri bi şekilde günyüzüne çıkaramadan daha fazla dayanabilecek takatim kalmamıştı. arkadaşımla parkta buluşmuş muhabbet ediyorduk. ayrıldık ve eve yürürken bi araba önümde durdu ve içerideki abi evin nerde dedi.benim de evi tarif etmem üzerine gel bırakayım dedi. yol da kısaydı zaten yürümeyle 5 dakika olan yere 2 dakikada vardık. fazla muhabbet edemedik. rahat benden 5 yaş büyük biriydi konuşmasından yüzünden belliydi. tam kapıyı açtım bıraktığın için sağolasın abi diyecekken bi kız için hayatını mahvetme dedi. çok şaşırdım. yaklaşık olarak 2 haftadır intihar etmeyi düşünüyorum. daha hiçbir yakın arkadaşıma bunun konusunu açmamıştım. hiçbiri de gelip neyin var diye sormamıştı. sorsalardı da söylemezdim orası ayrı konu.bu konuları konuşmayı sevmiyorum. bana denecek şeyleri biliyorken ve bunları umursamayacakken konuşmanın lüzmu yoktu. ama yine de sormamıştı kimse. fakat benimle arabada 2 dakika ''senin evin nerde benimki burda gecenin bu saatinde niye dışarıdasın'' dışında muhabbet çevirmemiş olan adam benim durumumu ayrıntısıyla anlamıştı. o anın şaşkınlığıyla ses tonum inceldi ve nerden bildin abi dedim. tipin öyle duruyo dedi. sonra eve gittim. aynaya baktım. tipimde ne var la amuğakoyum dedim.

yok yok, şaka.

bilmiyorum. belki çok insan tanıyanlar için yüzümde bir kız için hayatını feda edebilecek bi sima vardır harbiden. arada ben de düşünmüyor değilim. ama olay bu değil. bu düşünceler kafama bir kızın benden ayrılması gibi basit sebeplerle oturmuş değil ki bu olaylarla intihar fikrine kapılanları da yadırgamıyorum. her insanın intihara meğil derecesi farklı. kimi en zor koşullarda yaşayıp kimsesiz bi şekilde büyüyüp hayatını devam ettirebiliyorken kimi sadece evreni sorgulayıp cevap bulamayınca bile intihar edebiliyor. dünya garip. insanlar garip. beynin işleyişi keşfedilememiş bir şaheser. çok soru var kafamda. çoğunuzda olduğu gibi. çok uzatmayacağım şimdilik. tıklanma sayısı veya yazdıklarımdan insanların bir şeyler öğrenmesi için açmadım bu blogu. günlük gibi bi düşünceler kusmuğu olarak kalsın burda. haydi rastgele